احساس بچه ی تخسی رودارم که وقتی حس می کنه مامانش بهش کم محلی میکنه،

 واسه اینکه توجه مامانش رو به خودش جلب کنه؛

پاهاشو می کوبه زمین،غرغر می کنه و دست آخر هم خودش رو میزنه به قهر کردن.......

ولی حیف داستان من مثل داستان اون بچه؛

"که آخرش مامانش میاد بغلش میکنه بهش میگه: عزیز دل مامان قهر نکن مامان دلش میشکنه بیا آشتی کنیم و........"

تموم نمیشه.

حیف......

.

.

.

پ.ن1:حالا مامان نه یه دوست؛ کسی که شش،هفت ماه قرار لحظه هات بوده چه فرقی می کنه؟؟

پ.ن2: قلم نی دست گرفتن به اون آسونی هاهم که فکر میکردم نیست؛بی انصاف به هیچ صراطی مستقیم نمیشه.....!!